مقدمه: از وظایف هر جراح توانا در برخورد و درمان بیماران دیالیزی انجام اعمال جراحی Angioaccess می باشد. با توجه به استفاده دراز مدت اغلب بیماران از دیالیز و هزینه بالای Angioaccess این مطالعه با هدف تعیین میزان باز ماندن accessهای عروقی و میزان بروز عوارض در آن ها طراحی گردید.روش کار: در این مطالعه آینده نگر، access 311 که بر روی 169 بیمار ایجاد شده بود، مورد مطالعه قرار گرفت. اطلاعات لازم توسط پرسشنامه جمع آوری شد و داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز گردید.نتایج: برای 186 نفر از بیماران فیستول گذاشته شده بود. نتایج مطالعه نشان داد که، patency rate دوماهه 84.9%، چهارماهه 80.5% و patency rate شش ماهه 73% بود. بین patency rate و مشخصات دموگرافیک رابطه ای وجود نداشت. 33.7% از بیماران مبتلا به دیابت بودند. در بیماران دیابتی patency در فیستول های کوبیتال خوب بوده و با بیماران غیر دیابتی تفاوت قبل ملاحظه ای نداشت. اما در فیستول های دیستال، patency در بیماران دیابتی بطور چشمگیری کمتر از غیر دیابتی ها بود. میزان بروز اشکال مختلف عارضه در موارد دارای فیستول 48.6% بود که شایع ترین عوارض نارسایی قلبی و ادم خفیف اندام بودند.بحث: تعداد بیماران دیابتی به عنوان یک عامل زمینه ساز به نحو چشمگیری بیشتر از منابع موجود بود که علت آن را می توان در ضعف برنامه های غربالگری دیابت، آگاهی اندک مردم از خطرات و نحوه صحیح پیگیری بیماری جستجو کرد. در بیماران دیابتی فیستول ناحیه کوبیتال می بایست مورد توجه بیشتری قرار گیرد و کمتر از فیستول های دیستال استفاده شود. میزان بروز اشکال مختلف عارضه در بیماران تحت مطالعه بالاتر از آمار جهانی بوده است. از آنجا که بروز این عوارض تا حد زیادی به جراح وابسته است، توجه بیشتر به آموزش دستیاران تخصصی و شرکت در کنگره های بازآموزی حایز اهمیت بسیار است.

مقدمه: علت عمده مرگ و ناتوانی در بیماران (End Stage Renal Disease) ESRD که از دستیابی عروقی جهت دیالیز استفاده می کنند ناتوانی در ایجاد دستیابی مناسب یا عوارض ناشی از آن می باشد.هدف: تعیین فراوانی نسبی موفقیت دیالیز و عوارض دستیابی عروقی آن در بیماران تحت پوشش بیمارستان رازی رشت در سال 1385.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی بر بیمارستان رازی، اطلاعات پایه با مصاحبه و معاینه بالینی جمع آوری شد. چون احتمال از دست دادن دستیابی عروق در هر یک از افراد و در نتیجه ایجاد دستیابی دیگر وجود داشت، ممکن بود تعداد دستیابی عروقی بیش از تعداد افراد مورد مطالعه باشد.نتایج: در مجموع 151 بیمار و 238 مورد دستیابی عروقی وجود داشت. 59.6 درصد بیماران مرد و 40.4 درصد زن بودند. متوسط سن این بیماران 54.22±14.39 سال و موفقیت دیالیز 86.1 درصد بود. 82.9 درصد از دستیابی عروقی در مدت کمتر از 2 ماه از ایجاد، استفاده شدند. 32 مورد عارضه ثبت شد (15.6%) شامل 9 مورد آنوریسم کاذب، 9 مورد پرفشاری ورید، 5 مورد عفونت، 4 مورد سندرم خونربایی، 3 مورد آنوریسم حقیقی و 2 مورد ترومبوز. بیشترین عوارض درAVF (Arteriovenous Fistula)  چین آرنج وجود داشت.نتیجه گیری: میزان موفقیت انجام دیالیز در این مطالعه مشابه سایر مطالعات است. به علت ارجاع نشدن بموقع بیماران، بسیاری از دستیابی های عروقی در مدت کمتر از 2 ماه پس از ایجاد استفاده شدند که سبب افزایش عوارض یا کاهش بقای آن می شود. از طرفی برای کاهش هزینه ها از گرافت مصنوعی کمتر از AVF اولیه استفاده می شود که می تواند دلیل افزایش بروز عوارض در AVF اولیه باشد.

سابقه و هدف: با توجه به روند روبه افزایش تعداد بیماران نیازمند به همودیالیز مزمن و افزایش سن بیماران CRF ایجاد native AVF  به دلیل عدم دسترسی به وریدهای آناتومیک سطحی در بسیاری از بیماران مقدور نیست. یکی از انتخاب های مناسب در این موارد بکارگیری از ورید آلوگرافت کرایو پرزور شده است و به منظور تعیین کارآیی access عروقی با استفاده از ورید جوگولاز کرایوپرزرو شده گوسفند، این تحقیق در بخش آزمایشگاه حیوانات بیمارستان مسیح دانشوری در سال های 80 لغایت 81 انجام شده است.مواد و روش ها: تحقیق به روش experimental بر روی 15 گوسفند با وزن Kg 40-30 انجام گرفت. پس از بیهوشی عمومی ورید جوگولار خارجی گوسفندان در سمت راست خارج و پس از انجام Cryopreservation به محیط نیتروژن مایع با دمایC ˚ 196- منتقل شد. پس از 28 روز نمونه های جهت انجام اتوگرافت و آلوگرافت خارج و به دمای C ˚ 37 رسانده و در سمت چپ گردن همان گوسفند (در روش اتوگرافت) و یا در گوسفندی دیگر (در روش آلوگرافت) بین شریان کاروتید و ورید جوگالار خارجی به صورت bridge Avf قرار داده شد. نمونه ها روزانه از نظر وجود تریل، هماتوم و عفونت محل عمل بررسی شدند. جهت بررسی Patency، سونوگرافی داپلر در روزهای 21 و 90 انجام شد. فیستول در هفته اول، روز 21 و روز 90 به صورت enblok خارج و جهت بررسی بافت شناسی به پاتولوژی فرستاده شد. یافته ها: در 15 مورد آناستوموز انجام شد که در 12 مورد آن آلوگرافت و 3 مورد آن اتوگرافت بوده است. پس از 3 ماه پیگیری، نمونه ها Patency مناسب و 100% داشتند. در سونوگرافی داپلر علایمی دال بر وجود ترومبوز وجود نداشت. در نمونه ها هماتوم و یا عفونت محل عمل دیده نشد. در بررسی پاتولوژیک نمونه ها که در روزهای 7، 21، 90 پس از عمل انجام شد، در لایه های انتیما، مدیا و ادوانتیس ارتشاح سلول ای ایمنی (از نوع PMN و یا لنفوسیتی) دیده نشد.نتیجه گیری و پیشنهادات: امکان استفاده از ورید آلوگرافت جهت Vascular access با روش فوق امکان پذیر است. انجام یک تحقیق کارآزمایی بالینی در کوتاه مدت خصوصا در موارد عفونت محل فیستول قبلی توصیه می شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت محل تنگه اپیکالی در مراحل آماده سازی کانال، عوارض و مشکلات شناخته شده موجود در عدم دسترسی به تنگه اپیکالی وگزارشات مثبتی که در مورد روش های (Radicular access) Preflaring گزارش شده در این تحقیق تاثیر دو روش Preflaring (Radicular access) و Nonflaring بر دستیابی به تنگه اپیکالی مورد مقایسه قرار گرفت.مواد و روش ها: مطالعه برروی 80 کانال دندان بیماران مراجعه کننده به بخش اندودانتیکس دانشکده داندانپزشکی شهید بهشتی صورت گرفت. 40 کانال (گروه شاهد) با تعیین طول کانال تا 4 شماره فایل گردید.در 40 کانال (گروه مورد) تا طول 14 میلی متری ناحیه تاجی Preflaring انجام شد. سپس تعیین طول کانال انجام گردید. در هر دو گروه نمونه هایی که در (0-1) میلی متر اپکس رادیوگرافی بودند گروه مطلوب نمونه هایی که از محدوده (0-1) میلی متر over یا under بودند ثبت شدند و نمونه های فوق با روش آماری X2 مورد قضاوت قرار گرفتند.یافته ها: وضعیت مطلوب در گروه شاهد 42.5 درصد و در گروه مورد 62.5 درصد بود (P<0.07).نتیجه گیری: در این تحقیق مشخص شد که هنگامی که Preflaring انجام می شود دسترسی به تنگه اپیکالی بر اساس حس لامسه نسبت به زمانی که Preflaring انجام نگردیده دقیق تر و سریعتر می باشد که این امر سبب کاهش تعداد رادیوگرافی های اولیه و اکسپوژر کمتر بیمار در برابر اشعه می گردد.

مقدمه: برای شروع همودیالیز در بیماران (ESRD) end -stage ranal disease نیاز به (VA) vascular access  می باشد. شیوع و طول عمر انواع VA در جوامع مختلف، متفاوت است. ما این مطالعه رابرای رسیدن به این اطلاعات انجام دادیم. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی، retrospective  در مرداد و شهریور1382 در4 مرکز همودیالیز شهر اصفهان انجام شد. کلیه بیمارانی که حداقل یک ماه تحت همودیالیز بودند از نظر تعداد و انواع VA و بعضی متغیرهای دموگرافیک مورد مطالعه قرار گرفتند، پرسشنامه بر بالین بیماران تکمیل گردید. یافته ها: کل تعداد بیماران 320 نفر بود که از این تعداد 199 نفر مرد و 121 نفر زن بودند. میانگین سن بیماران 16.99 ±50.64 سال بدست آمد. تعداد کلVA دائمی گذاشته شده 412عدد بود که تنها 4 مورد گرافت و 7 عددpermcath  بودند و سایر موارد همگی (AVF) arterio venous fistula  بوده اند. میانگین تعداد VA دائمی ایجاد شده در زنان بیشتر از مردان بود. با افزایش مدت همودیالیز میانگین تعدادVA دائمی ایجاد شده افزایش می یابد. هر چه فاصله زمانی بین گذاشتن اولین VA دائمی تا شروع همودیالیز کمتر باشد، میانگین تعدادVA دائمی ایجاد شده بیشتر است ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نیست 1Survival ساله، 2ساله و 3ساله و 5 ساله AVF به ترتیب 80%، 78%، 73% و 69% بود. میزان primary failure در AVF 13% بود. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به آمار سایر نقاط جهان طول عمر AVF در اصفهان کمتر است. میزان گرافت و permcath کمتر می باشد و اکثر بیماران از AVF به عنوان VA دائمی استفاده می کنند. هر چه زودتر بیمار به ایجاد VA دائمی قبل از شروع همودیالیز تشویق گردد، AVF survival  بیشتر است.

گسترش استفاده از فناوری اطلاعات و به طور خاص اینترنت اشیا در حوزه سلامت الکترونیکی، مسائل مختلفی را به همراه دارد که از مهم ترین آنها مسأله امنیت و کنترل دسترسی است. در این راستا نیازمندی های مختلفی از جمله مسأله دسترسی پزشک به پرونده بیمار بر اساس موقعیت فیزیکی پزشک، مسأله تشخیص شرایط اضطراری و اعطای پویای دسترسی موقت به پزشک حاضر، حفظ حریم خصوصی بیمار بر اساس ترجیحات وی و مسأله اعطای وکالت دسترسی به حقوق دسترسی پزشک دیگر مطرح است که در مدل های ارائه شده تاکنون پوشش داده نشده است. در این مقاله یک مدل کنترل دسترسی پویا و حافظ حریم خصوصی با قابلیت وکالت دسترسی در سلامت الکترونیکی با نام TbDAC ارائه شده است؛ به طوری که هنگام دسترسی پزشکان و پرستاران به پرونده بیمار بتواند چالش های امنیتی مطرح در این محیط ها را برطرف کند. با پیاده سازی یک سامانه کنترل دسترسی بر اساس مدل پیشنهادی و بررسی سناریوهایی واقعی در محیط بیمارستانی با استفاده از آن، کاربرد عملی این مدل در محیط واقعی و کارایی آن نشان داده شده است.